21 Aralık 2013 Cumartesi

Hokus Pokus

Bir şeyler vardı kafasında, bir tema. Düşünmüştü hatta üzerinde, cümleler bile kurmuştu içten içe. Ama sonra gitti hepsi. Birden gitti. Gülümsemişti çünkü.
Her gülümsemede giderdi aklı başından. Gitti.
Meraktan çatlayabilirdi, neydi kafasında o kurdukları...
Kurarken kafasında bir şeyler gülmek olmuyordu işte. Ama seviyordu da o gülmeleri, hem elinde de değildi zaten.
Sonra kendine göre sağ alt köşede bulunan tarihe baktı.
21.12.2013
Evvet.
Bugün onun günü olacaktı. 
En uzun gecesiydi. Gelmişti onun vakti.
Bekliyordu epeydir, bu tarihi seviyordu.
Ama bu da değildi o kafasındaki.
Başka bir şeydi.
İç sesleri, gürültüleri?
Hayır. Onlar hiç olamazdı.
Başka bir şeydi sanki.
Ama gitmişti beyaz ışığın ardında kaybolmuştu her neyse.
Unutmuştu ve sıkılmıştı içi. Her unutuş iç sıkar mıydı? diye düşündü.
Mesela bugün köşeye bucağa sıkıştırdığı bir kaç not parçası, anlamsız karalamalar bulmuştu. Saklamıştı onları. Ama neden?
Onu da düşünmüştü gün içinde, bir anlamı olmalı bunların demişti kendi kendine.
Bulamamıştı.
Bu aralar bulamıyordu.
Unutmayacağı şeylerin nesini unutmayacaktı onları da not etmek gerekirdi, gerekiyordu artık. Evet evet, diye onayladı kendini. Not et bunları hep.
Günleri not et bir de, diye ekledi kendine. Unutma.
Gelecek günler olacak, not et, dedi.
Alışkanlık edin bunu.

Alışkanlık...
Alışkanlıklarını düşündü sonra, ona göre kimse kimseye alışmamalıydı.
Kimse ona alışsın istemezdi.
Zaten alışkanlıklar bir düzeneydi hep, insanlar düzene alışırlardı. 
Düzen bozulmasıydı aslında insanların vazgeçemedikleri alışkanlıkları.
Ve ekledi, kudurmuştan beter olmak da vardı sonunda bir de.
Nerden tutsan elde kalıyordu alışkanlık durumu da.
Ama alışıyordu da işte herkes, bir şeylere alışılıyordu.
Sıkıcıydı tüm bunlar.

Sıkıntılarını da düşünürdü ancak,
Hacet yoktu.
Gerek yoktu.
Lüzum yoktu.
Zaten sıkıntıları yok olmuyordu da düşününce.
Aksine...

Ama,
Bir gerçek vardı ki gülümsemeler sihirdi. İnanmıştı buna. Evet evet sihirdi pek ala.
Yok ediyordu bir şeyleri.
Etmişti bir güzel.
Hokus pokus'lamıştı.


8 yorum:

  1. bu kızın yüzüne sihirli gülümseme konduran şey merak uyandırdı gece gece :)

    YanıtlaSil
  2. öyle olsun. dediği gibi dün onun günü olabildi mi peki?

    YanıtlaSil
  3. Umduğu gibi olmuyor günler onun için. Yetiniyor sadece olduğu kadarıyla.

    YanıtlaSil
  4. umutsuz değil hiç olmazsa yetinmeyi biliyor, gün boyu olmayanı gece olduruyor hayatın ona verdiği kadarıyla. ama yine de eksik bir şey mi var acaba hayatında?

    YanıtlaSil
  5. Evet, umudu var kıyıda köşede sakladığı, işe yarıyor. Ve eksikleri de hep var hayatında, var olmaya meyilli gibi hepsi.

    YanıtlaSil
  6. o meyil yüzünden kafasında hep bir şeyler var galiba. sonra üzerinde düşünüp cümleler bile kurması da ondan. ama niye gülüyor? asıl mesele hokus pokuslu gülümsemesinde zaten, değil mi? :)

    YanıtlaSil
  7. Mesele de değil gibi aslında.:) O gülümseyişler her şeyi daha bir katlanılır kılmak içindir sanırım.

    YanıtlaSil