16 Aralık 2013 Pazartesi

Seans 456985

Bazen herkes herkese kötü davranır. Nedeni yoktur. Ya da varsa da bir nedeni ufacıktır onlar. Kötü davranmayı gerektirmeyecek nedenlerdir.
Ya da tam tersine kocaman nedenler de olabilir. Ama kötü davranmak gerekir mi böyle diye?
Bu da aslında düşünülmesi saçma konulardan biri. Kötü davranmayı nasıl düşünür ki insan?
Ben mesela düşünmem, kötülüğü planlayamam. Yapamam.
Ama pek ala kötü davranabilirim. Lakin bunlar insanlara göre yine kötülük olarak algılanmayabilir. Ben yer bitirir kemiririm içimi neden kötü davrandım diye.
En büyük fobilerimden birisi olduğu için belki böyle.
Asıl saçma olan şey, neden insanlara kötü davranmaktan korkar bir insan?
Üstelik bu insan, zaten insanlar kötüler, diye söylenen bir insansa... Neden?
Nedeni yok bazı şeylerin işte. Yok.
Bazı zamanlar kendilerine bile iyi davranamazlar ki insanlar, hatta bazı insanlar çoğu zaman kendilerine iyi davranmazlar. Bazıları da hiç iyi davranmazlar.
Böyle düşündüğümüzde elbette başkalarına iyi davranma gibi bir çabası olmaz o insanların.
Başta kendime kötü davranıyorum, umrum değil diğerleri, der. Diyebilir. Mümkündür.
Ondan sonrası tufandır.
Aslında o bile tufandır belki.
Haberi yoktur sadece. Vardır ya da, haberdardır her şeyden.
Öylesi daha çekilmezdir. Çekilmez.

Ve vicdan devreye girer.
'Ulan insan ol azcık' der. Çabalayanlara bir bak, sen gülünce gülenlere, seni güldürmek isteyenlere bir bak.
Sevilmez kendileri. Sevimsiz bir duygudur genel anlamda. 
Vicdan.
Ama aynı zamanda da baskındır çoğu duygudan.
Otokontrol sağlar belki de.
Def edilmez kolay kolay. Edilse de rahatımıza baksak, diye beklenir. Boşa.
Sonra azcık insan olmaya karar verir insanoğlu.
Yani o sesi dinleyen, dinleyebilenler. Başarırlar ya da başaramazlar sonunda.
...
Ama aslında hepsi kendi kendine çabadan başka bir şey değildir ki.
İnsanoğlu hep kendine, kendi için çabalar.
Kendi iç rahatlığı için, kendi egolarını tatmin için, kendi huzuru için, kendi sağlığı için, kendi çıkarları için.
Her şeyin özünde insanın kendisi vardır. 
Aranan yol aslında kendisinedir.
Ve yollar zaten hep kişinin kendisine çıkar.
Kendi için çabalarken başkaları için de güzel şeyler oluyorsa kardır yanına insanoğlunun. Sevinir. Bir kuştur istediği ikiye belki üçe, dörde çıkmıştır.
Daha ne ister?
Ama ister, hep ister, çok ister.
İstekler bitmez iki ayaklı düşünen cinslerde. Asla bitmez.
Madden de manen de bitmez.
Biter gibi gelir insana hep, ama sonsuzluk için bile bir istek mevcuttur çoğunda.
Son'da bile vardır ilerisi için bir istek.
Var olacaktır.



Velhasıl kelam, kuş olmamalıdır istenilen, düşlenen.
Uçma, olmalıdır, uçuş olmalıdır o güzelin de dediği gibi.
Şöyle;
...





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder