Sevgili Monna;

'' Zaman çabuk çabuk geçiyor Monna;

Saat on ikidir, söndü lambalar.

Uyu da turnalar gelsin rüyana,

Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar;

Zaman çabuk çabuk geçiyor Monna. ''

Demiş şair adam Monna'ya. Güzel hatırlatmalar yapmış, uyarı niteliğinde ya da laf olsun diye. 

Ama şair adam haklı sanki Monna. 

Zaman çok çabuk geçiyor. Farkına vardığın zamanlar oluyor, acıyor bir yerlerin. Hem de öyle aniden hissettiriyor ki, afallatıyor bünyeyi.

Lanetler ediyorsun, hem zamana hem de bu denli akıp gitmesine.

O yüzden Monna, bakma öyle tuhaf tuhaf göğe, işe yaramıyor gerçekten de. Bakarken ne düşünüyor ya da hissediyorsan faydasız.

Geçiyor gidiyor her şey.

Geçip gidermiş her şey. 

Geriye unutkan ve unutmuş bir kafa kalıyor. İşe yaramaz bir kafa.

Tüm bunlardan ötürü, belki de sadece göğe bak gitsin Monna.