Bekle'nti.

Bazılarının hayattan beklentileri çok basit, sıradan. Belki de herkesin öyle. 
Kim aşırıyı istiyor, diliyor ki zaten?
Ben mi mesela? Ya da o mu? Biz mi?
Hayır.
Bizler düz insanlarız, dümdüz. Ne kadar farklılaşmaya çalışsak da temelde aynı beklentilerimiz. 
Ne yazıkki.
Zaten farklı beklentiler olsa ne yazar? En basitleri bile lafta kalırken fantastik beklentilerim, beklentilerimiz de bilinmesin, çıkmasın ağızlardan mesela.
Gereksiz çünkü.
Gerek yok.

Ve aslında ne saçma. Beklentiler. Kimden bekleniyor ki sanki?
Sana tek fayda senden, ve bana da tek fayda benden belki de. Bizlere de bizdendir muhakkak.
O zaman bırakmalı mı artık beklemeyi?
Unutmalı mı beklentileri?
Belki de kimden ya da neyden beklediğimize bakmalıyız önce, ona göre karar vermeliyiz.
Ya somut şeylerden değilse beklentiler?
İşte o zaman sıkıntı büyük demektir.

Ya da, ya da,
İyidir beklentiler ya. Beklemezsen nasıl tahammül edersin ki zaten olan bitene? Değil mi?
Böylesi şeyler kolaylaştırıyor tahammülü, sınırları da genişletiyor.
Güzel güzel.

O vakit ben beklerim ki. Beklentilerimi severim.
Kalsınlar hep. 
Bazıları beni mutlu da edebilir hem. Belki.

Ve her yeni günden bir yeni beklenti o zaman.
Bugününki belli.
Sıradaki?
...