O iyi adamlar

Tüm o beyitler, dizeler, söylenmiş tüm güzel sözler. Neler neden olmuş ki onlara? Kimler ya da?

Düşünmeden edemiyorum. Çünkü çok karşılaşıyorum. Bir şarkının içinde, bazen romanlarda, okuduğum şiirlerde, izlediğim dizi ve filmlerde...

Yazan, yazabilen üstelik kalemlerinden öylesine cümleler, dizeler, sözler çıkanlara hayran kalıyorum, imreniyorum ve kıskanıyorum.

Neler yaşandı, neler yaşattılar, delice bir meraka kapılıyorum. Ve kurmaya başlıyorum sonra kafamdan. Kendimce, kendi istediğim gibi.

Kurmak istemediğimde de araştırıyorum kimeymiş sitemler, o güzel sözler diye.

Kimi zaman platonik aşkına çıkıyor, kimi zaman 40 yıllık eşine, kimileri eski sevgililere, bazıları da bir kez görüp çok özlediklerine...

Vay be, diyorum sonra. İnsanlar boş yere şair olmuyor. Zorlanıyorlar, zorlanmışlar belli ki zamanında diyorum. Zira öyle para için çıkacak dizeler değil bazıları. Ki az araştırdığımızda aslında şair adamların hayatları, yaşam mücadeleleri ve sonları hüsran.

Yazık olmuş,diyorum. İçim acıyor çoğuna. Sonra en azından geriye bir şeyleri kalmış ya diyorum. Bizlerden onlar bile kalmayacak.

Ve nihayetinde;

İyi adamlarmış iyi.

Demiş ya Orhan Veli:

'Ölünce biz de iyi adam oluruz.' diye.

Bilseymiş keşke bazılarının gözünde ölse de ölmese de iyi olduklarını ve öyle kalacaklarını.

Hem şiir yazan adam, şair adam zaten ne kadar kötü olabilirdi ki Sayın Veli?
...