Doğal Seleksiyon

21.yy ülkesindeyizdir, 

Bizler değişmişizdir, dünya değişmiştir. 

Ama arada unutulmayan, değişmeyen bazı ufak şeyler kalmıştır.

Mesela pencere önü çiçekleri.

Onlar masum çocuklar gibi. Senelerden beri orada, öylece dururlar. Biz'mişiz gibi bakar annem onlara, bir dalları kırılsa öfkelenir bağırır. Ya da suyunu vermekte geç kaldığında oturur üzülür, ne susamışlardır kim bilir, diye söylenir kendi kendine, çiçek döktüklerinde öper, sever, dokunur narince.

Bir tanesinin adı 'kuş konmaz' mesela. 

Benim çok küçüklüğümden kalma. Birlikte büyüdük sayılır. Hatta o benden önce büyümüştü, hatırlıyorum. Salondaki çiçek köşesindeydi bir zamanlar. Etraftaki binalar çok yükselmemişti, evimiz güneş alıyordu o zamanlar. Ee malum onlar da çocuklarıydı anamın, bırakmazdı balkon köşelerine, pencere kenarlarına. İşte o zamanlar da o kuş konmaz öylesine büyümüştü ki. Ben minyon bir kız çocuğuydum, çiçekler bile benden uzundu. Izdırap duyar, hayıflanırdım. 

Sonra ev güneş almamaya başladı, çiçekler de sararıyordu artık. Uyum kuramama problemi sonları olabilirdi.

Ancak çözümler tükenmezdi annelerde. Daimi köşelerine çıktılar. Orada kaldılar. Uyumlarını kurdular onlar için seçilmiş köşelerinde. 

İşte bugün penceremden dünyaya bakarken yine, gözüme iliştiler hepsi teker teker. Hatırladım hepsini, kuş konmazı, parlak mustafa'yı... Büyümüşlerdi, hatta yaşlanmışlar minicik kalmışlardı.

Döngü hani. Yaşayıp, büyüyüp, küçülüp sonra da ölüp gidişler.

Küçülme evresindeydi tanıdığım bir kaçı. Az bir vakitleri kalmıştı. Üzüldüm.

Annem hep gurur duyar mesela, der ki kolay değilmiş çiçekleri onlarca sene yaşatabilmek. İlgiyle, sevgiyle yaşarmış onlar da. Ondan severmiş hepsini kızları gibi.

Haklı olabilir, hak veririm kendisine.

Sır belki de budur. 

Hayatın sırrı.

İlgi ve sevgi.

Kim sevmezki hem. Ben de bayılırım, ilgi ve sevgi olsun yüzyıllar boyu yaşarım.

Ama konumuz çiçekler, saksı çiçekleri.

Dünyaya saksı çiçeği olarak gelmişler, getirilmişler.

Şanslılar sanki.

Şanslılar şanslılar.

Onları seven, ilgi gösteren, bakımını eksik etmeyen insanlar var.

He bir de doğal seleksiyon şeysi.

Her şey bu kadar.

Hem bir kaç saksı çiçeği başka ne ister ki dünyadan, hayattan?

Bence yeter.

Güllük gülistanlık hayat, bir ömür.

Ne mutlu onlara.