At Çarpsınki!

2 sene önce İzmir yazı, yine çok yaz'dı. Bilen bilir, dışarı çıkılmaz yüzmeye falan gitmeyeceksen. 
İşte o yaz'lardan birinde bir diziyle tanıştım, tanıştırıldım.
İyi geldi, hem de çok iyi.
Öyle takıntılı bir dizikolikliğim yoktu geçmişte, hiç olmamıştı. 
Tv sonuçta aptal kutusuydu ya.

Sonra, nasıl olduysa evlat edindim Leyla ile Mecnun'u.
İsmail abi'm üzüldü ben daha çok üzüldüm. Mecnun dertlendi eşlik ettim. Hatta etti'k. 
Düşündük dostlarla çoğu zaman; biz mi sorunluyduk yoksa karakterler mi çok biz'di?
Net cevaplara ulaşamadık. Biraz birazdı yine hepsinden.

Ve şaka gibi olaylar peşi sıra gerçekleşirken ülkemizde, bir yenisi daha eklendi.  Sözde reyting uğruna son verdi TRT diziye, bitirdi. Aslında direndiler de bitirdi. Ve bunu herkes bildi. Ayıp edildi, hem de çok ayıp edildi.
Ve ayıp sadece bize edilmedi. Mecnun'a, Yavuz Abi'ye, İsmail Abi'ye, İskender Baba'ya ve Erdal Bakkal'a edildi ayıp. 

Ve diyorumki,
O insanlar, o atlar..
'O güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler.'
Üzdüler.
Bu sefer üzdüler.